back

“म केबल त्यो नर्स !”

सेतो श्रृङ्गारमा सझेर
मायाको घुम्टो ओडेर
ममतालाई पोल्टोमा बेरेर
सेवामा केन्द्रित भएर हिड्ने
केबल त्यो नर्स !

कसैलाई सास्ती नदिन
आफुले सास्ती भोगेर
मुस्कानले दुःखद छेकेर
एप्रोनले बेदना ढाकेर
म सदैब बिरामीलाई खुशी तुल्याउन खोज्छु
हो, म केबल त्यो नर्स !!

सृष्टीमा आउदै गर्दा त सृष्टीनै छोंडी जादा
कोमल यि हातहरूले
मुस्कानका साथ स्वागत र अमिलो मन पारी बिदा गर्छु
हो, म केबल त्यो नर्स !!!

सरकारले हेला गरेको
मरो परिश्रमको मोल नबुझेको
त्यो नर्स,
हो, म केबल त्यो नर्स !!!!

विश्व नर्स दिवसको शुभकामना!

के तपाईलाई थाहा छ, नर्स के हो ?
के नर्स सेतो श्रृगारमा सजिएर मुसुक्क मुस्कुराउँदै आउने एक नारी मात्रै हो ? नर्सको परिचय यतिमात्र कदापी हैन । नर्स त त्यो हो जो बिहान, दिउँसो र राति नभनि बिरामीको आवस्यकता पूर्ति गर्न खटिरहेकी हुन्छे ।

जसले हजारौँ रोगको औषधि अरुलाई खुवाउँदा खुवाउँदा आफैले भोकको औषधि खान बिर्सिन्छे । सबैलाई समयमै खाना खानुपर्छ भन्दै गर्दा आफुले कतिबेला खाएको र कतिबेला खानेहो भन्ने कुराको यकिन नै गरेकी हुँदैने ।

स्वस्थ्य स्वास्थ्यको लागि घण्टा तोक्दै बिरामी र समाजलाई आवस्यक मात्रामा सुत्नुस भनेर सिकाउँदै गर्दा आफैले निर्धक्क निदाउन पाउँदिन । कहिले बिरामीको स्याहार गर्दा बिरामी र कुरुवाको भनाई सहजै सहन्छे त कहिले काँही सानो गल्ती हुँदा सिनियरको गालि सहन्छे ।

कहिले भर्खरै संसार देख्न आएको दिशा पिसाब सहितको बच्चा ति कोमल हातले समाउँछे त कैले मन अमिलो पारेर मृत शरिरलाई विदाई गर्छे ।

त्यसमाथि समाजले उनीलाई कहिलै आफु बनेर बाच्न दिएन सधै नर्स कै उपमा दियो ।

नर्स सम्म त ठिकै हो ‘छोरी बिग्रे नर्स’ भन्ने उखान नै तय गर्यो ।

उसलाई कति चोट पर्छ भनेर यो उखान गाउनेहरुले कहिलै सोच्न समेत सकेनन् कि आफुलाई टाउको दुख्दा त्यहि बिग्रेकीको सहयोग चाहिन्छ भनेर । कहिलै सोचेनन् कि बिग्रेकीको सल्लाह किन लिनु भनेर ।

‘नर्स’ उ पनि कसैकी छोरीचेली हो । उ पनि अरु जस्तै मान्छे हो । उसको मन हुन्छ, चाहनाहरु हुन्छन् अनि घरपरिवारप्रतिका जिम्मेवारी पनि । तर, उसले कहिलै ति जिम्मेवारी पुरा गर्ने मौका सहजै पाउँदिन तर पनि पुरा गरेरै छाड्छे ।

सायद उसले सोच्छे होला कहिले काँही आफ्नो घरपरिवारप्रतिको जिम्मेवार पुरा गर्न हम्मेहम्मे हुने मलाई समाजले बिग्रेर नर्स बनि भनेर सुहाउँदो नाम दिएको हो ।

तर यी सबै पिंडालाई धितो राखेर उसले सेतो कोट लागएकी हुन्छे । उ त्यसैमा गर्व गर्छे र मुसुक्क मुस्कुराउँदै भन्छे यो सेतो कोट  भाग्यमानीले मात्र लगाउन पाउछ। लेखक – नर्स  नम्रता गौतम धुलिखेल अस्पतालको दोलखा अस्पतालमा कार्यरत हुनुहुन्छ ।

भिडियो हेर्नुहोस् ।

२०७८ वैशाख २९ गते प्रकाशित ।


उद्यममा युवासँगै सरकार !

उद्यममा युवासँगै सरकार !

वि.सं.२०८२ जेठ १ बिहीवार १९:१६

कुनै व्यापार वा व्यवसाय सुरु गर्नु उद्यमशीलता गर्नु हो ।...

जेठ महिनाका लागि घट्यो वाणिज्य बैंकहरुको ब्याजदर

जेठ महिनाका लागि घट्यो वाणिज्य बैंकहरुको ब्याजदर

वि.सं.२०८२ वैशाख ३१ बुधवार १५:१९

काठमाडौं । वाणिज्य बैंकहरुले जेठ महिनाका लागि नयाँ ब्याजदरको सूचना...

स्थानीय तह कर्मचारी संघ मधेश प्रदेशको अध्यक्षमा राय, सर्लाही अध्यक्षमा पनि राय नै

स्थानीय तह कर्मचारी संघ मधेश प्रदेशको अध्यक्षमा राय, सर्लाही अध्यक्षमा पनि राय नै

वि.सं.२०८२ वैशाख ३० मंगलवार १०:२०

काठमाडौं । स्थानीय तह कर्मचारी संघ, नेपाल मधेश प्रदेशको दोस्रो...

दुई नेपाली फिल्म ‘जार’ र ‘ऊनको स्वीटर’ आजदेखि हलमा

दुई नेपाली फिल्म ‘जार’ र ‘ऊनको स्वीटर’ आजदेखि हलमा

वि.सं.२०८२ वैशाख २६ शुक्रवार ११:१९

काठमाडौं । फ्राइडे रिलिजअन्तर्गत आज एकै दिन दुईवटा नेपाली चलचित्र...

ग्याष्ट्रिक सतप्रतिशत नै निको नहुने रोग हो : डा.सिताराम चौधरी

ग्याष्ट्रिक सतप्रतिशत नै निको नहुने रोग हो : डा.सिताराम चौधरी

वि.सं.२०८२ वैशाख १६ मंगलवार १३:०२

मानिसलाई विभिन्न किसिमका रोगहरुको देखा पर्छन् । शरीरको कुन अंगमा...

शिक्षा र राजनीति एक आपसमा परिपुरक हुनु हुँदैन् : अप्सरा गौतम

शिक्षा र राजनीति एक आपसमा परिपुरक हुनु हुँदैन् : अप्सरा गौतम

वि.सं.२०८२ वैशाख १५ सोमवार ११:४७

शिक्षा र राजनीतिलाई एउटै बिषयमा उल्लेख गर्नु हुँदैन । शिक्षा...